Από τον Αντώνη Κακαράkakaras.wordpress.com
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΠΑΚΙΑ
(Για δυο Πράσινα Μάτια και μια Κόκκινη Σημαία)
Ορίστε μεγάλε, τι θες..... Δίστασε κείνος, αισθανόταν κιόλας παράταιρος, μια γενιά κα�! � κάτι τον χώριζαν απʼ την παρέα, φορούσαν όμοια ταμπελάκια και ανήκαν στην ίδια ομάδα -μάλλον εκείνη των καλλιτεχνών, Φτου ο μαλάκας, ψυθίρισε, πάλι ξέχασα τα ξεστραβάδια... έτσι τα ʽλεγε, Γυαλιά ονομάζονται και μου παριστάνεις το λογοπλάστη, του φώναζε η δικιά του- είδε και το ξυπόλυτο κορίτσι γεμάτο μουτζούρες να τραγουδάει έξω φωνή και να...
παλεύει με μπογιές και βάφοντας στα γόνατα ένα πανό μέσα στον ήλιο, ήτανε δεν ήτανε σαράντα κιλά όλα κι όλα, ένας κοπάναγε το κομπιούτερ με μανία που δεν κρυβότανε γράφοντας, να τα ξε�! �ουρνίσει να [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου